Bycie inwestorem bywa potwornie nudne - jak nie przesadzić

W chwili, gdy piszę ten wpis, mam dzień wolny. Odpaliłem więc rano komputer i nadganiam różne blogowe sprawy, podpinam to i owo, a także kątem oka obserwuję rynek. Aktualnie mam otwarte kilka pozycji, część na akcjach, a część na opcjach. Strategia akcyjna jest opiera się na filozofii Spółek Ciekawych Technicznie, czyli kup akcje w trendzie, a później pozwól trendowi robić swoje. Z kolei strategia opcyjna zakłada wystawianie opcji, zgodnie z zasadami które stosuję w Grubym portfelu, czyli mniej więcej polega to na wystawieniu opcji i nicnierobieniu, jeśli rynek nie zagraża pozycji.

Można powiedzieć, że jako inwestor głównie czekam. Obserwuję, czy nie dzieje się nic niepokojącego, a rzadko trafiają się sytuacje, w których dzień zwłoki może mnie kosztować jakieś większe pieniądze. Siedzę, czekam, czasem rzucę okiem na notowania.

A dzisiaj, mając trochę czasu, chciałoby się zarobić jakieś dodatkowe pieniądze. Sęk w tym, że zazwyczaj nie gram na rynku forex, kontrakty wykorzystuję sporadycznie, a inne instrumenty wykorzystuję w równie "leniwy" sposób, jak akcje i opcje. Aż mnie korci, żeby dokonać jakiejś transakcji, ale na szczęście udaje mi się powstrzymać. W rezultacie mój dzisiejszy dzień w kontekście inwestowania można określić prostym sformułowaniem - niczego nie popsuć.

źródło: talkingtrading.com,au

W toku rozmów, które prowadzę przez Skype z jednym z inwestorów, kilkukrotnie przewijała się kwestia łączenia giełdy i aktywności pozagiełdowej. Mój kolega miał wątpliwość co do szczerości blogerów, autorów i publicystów. Mówiąc wprost, skoro ktoś jest takim zajebistym inwestorem, po co jeszcze prowadzi bloga (gdzie emituje reklamy), prowadzi (płatne) szkolenia, czy też publikuje (nie za darmo przecież) książki? Czy nie wystarczy skupić się na inwestowaniu, a życie spędzać na konsumowaniu zysków?

Dzisiaj właśnie doświadczam takiego stanu. Mimo, że daleko mi do utrzymywania się wyłącznie z giełdy, nie wydaje mi się, żeby celem mojego życia (jako inwestora) było przejadanie zysków. Przyznam, że zacząłem tworzyć ten wpis z nudów, żeby zająć czymś ręce, skoro zdecydowałem się nie dokonywać pochopnych transakcji. I dobrze rozumiem chęć podejmowania innych działań, nie tylko związanych z prywatnymi inwestycjami. Bo jeśli strategia nie wymaga od nas ciągłego handlowania i monitorowania rynku, to być może warto jest trochę odpuścić i zająć się innymi rzeczami, które również nas pasjonują. Być może właśnie pisaniem bloga.

Poza tym trzeba inwestorów podzielić na kilka kategorii. Z pewnością wielu znanych, łączących inwestowanie z byciem ekspertami (lub uchodzeniem za takich), blogerami i publicystami, nie posiada jeszcze takich środków finansowych, żeby nie musieć zupełnie przejmować się kosztami życia i zabezpieczeniem przyszłości. Rozmawiałem niedawno z osobą, która za dywidendę wypłacaną przez jedną ze spółek planowała kupić sobie nieruchomość o wartości 350 tysięcy złotych. I to tylko za jedną dywidendę. W takiej sytuacji rzeczywiście jestem w stanie zrozumieć, że jedynym powodem dla dodatkowych aktywności może być fakt, że się to lubi.

Jak wynika to z polskich realiów, średni portfel inwestycyjny wynosi ok. 30 tys. zł. a tylko niecałe 4% inwestorów obraca środkami przekraczającymi pół miliona. Oznacza to, że relatywnie mało jest osób mogących pozwolić sobie na prawdziwe życie z giełdy. Co nie przekreśla oczywiście faktu bycia inwestorem osiągającym dobre lub bardzo dobre stopy zwrotu. Krótka historia rynków kapitałowych w Polsce sugeruje, że jesteśmy raczej pierwszym pokoleniem inwestorów. Dopiero nasze dzieci być może odziedziczą po nas nie tylko zgromadzone majątki, ale również wiedzę niezbędną do ich pomnażania.

Dlatego też nie widzę niczego złego w zajmowaniu się, oprócz inwestowania, również innymi rzeczami. Jeśli ktoś posiada nieco wolnego czasu, szeroką wiedzę inwestycyjną oraz chęci by się tą wiedzą podzielić, nie widzę przeszkód, a nawet pochwalam takie podejście. I oczywistym jest, że za wykonaną pracę lub nawet za samą wiedzę, należy się wynagrodzenie.

Bycie inwestorem bywa więc potwornie nudne. Coś, co bardzo odpowiada mi na co dzień, kiedy pracuję na etacie i jedynie wieczorami analizuję giełdę, sprawia że w takie dni jak dziś, muszę się powstrzymywać przed narozrabianiem w portfelu. Być może bezpieczniej jest, że zająłem się pisaniem tego tekstu niż szukaniem okazji do dokonania transakcji. Rynek ruszył się w tym czasie o 0,10%...

Dostrzegam tu również jeszcze jedną ciekawostkę. Michał Masłowski powiedział w którychś Echach Rynku, że bycie inwestorem jest chyba jedynym zawodem, w którym można pracować cały miesiąc i zamiast zarobku mieć stratę. Ja dodam tylko, że w byciu inwestorem dodatkowa ilość czasu, którą możemy poświęcić na inwestowanie nie musi się wcale przełożyć na osiąganie lepszych rezultatów. Czasem jest wręcz przeciwnie.

A jak to jest u Was? Poświęcacie inwestowaniu większość swojej aktywności, czy jednak robicie to na boku, gdzieś obok innych codziennych zadań, które realizujecie?