Gromadź dane by odnieść sukces

Lubicie gromadzić dane? Pieczołowicie zapisywać różne sprawy, żmudnie zbierać szczątkowe strzępki danych, starając się je utrwalać, żeby nie zaginęły? Z pewnością nie jest to ciekawe zajęcie.

Jak większość osób, nie przepadam za gromadzeniem danych. Wymaga do dużej pieczołowitości, gdyż chwila nieuwagi, tygodniowa nieobecność lub kilka niechlujnie przeprowadzonych czynności i cała, często wielomiesięczna praca idzie na marne.

Czym właściwie są te dane?

Dane to bardzo enigmatyczne pojęcie, pod którym może się kryć wiele rzeczy. Nawet samo zapamiętywanie i zgromadzone w ten sposób wspomnienia są już pewnego rodzaju danymi. Ja jednak mam na myśli dane związane z naszą aktywnością w życiu, a konkretnie z pewnymi obszarami, które dotyczą naszych finansów, ale nie tylko.

Nie będziemy przecież gromadzili danych dotyczących naszego jedzenia, bo po co. A może jednak warto się nad tym chwilę zastanowić? Jestem przekonany, że osoba, która opracuje urządzenie pozwalające mierzyć przyswajane z jedzeniem kalorie oraz te spalane w ciągu dnia, stanie się bardzo bogatą osobą. Bo przecież całe odchudzanie polega na tym, żeby utrzymywać ujemny bilans kaloryczny. A leniwemu Kowalskiemu wystarczy spojrzeć na licznik lub apkę w smartfonie, żeby wiedzieć, czy powinien jeszcze trochę pobiegać, czy wręcz przeciwnie, może zjeść ciastko i nadal utrzyma limit -200 kcal dziennie. Widzicie potęgę danych? A dane nas otaczają, a często sami te dane tworzymy.

Jak gromadzić dane?

Żyjemy otoczeni urządzeniami i programami, które czasami zbierają dane za nas. Ot, chociażby wtyczki Google Analytics, które są powszechnie używane na stronach internetowych. Mówią nam, ile osób odwiedziło witrynę, skąd przyszli, co klikali i ile czasu na niej spędzili. Albo program poprawiający wydajność jego użytkownika, który instalowany na komputerze analizuje czas spędzany przez nas na różnych aktywnościach. I po tygodniu dysponujemy raportem, który mówi nam, że spędziliśmy na YouTube cztery godziny.

Niekiedy programy dokonują już za nas analizy tych danych. Przetwarzają je w taki sposób, że nam jedynie pozostaje wyznaczenie sobie celów i trzymanie się nich. Chociażby spalanie w samochodzie. Widzimy przecież na komputerach pokładowych średnie spalanie oraz dystans, który pozostał nam do przejechania na tym baku. Wystarczy odpowiednio oszczędnie jeździć, żeby zmniejszyć zużycie paliwa, co również zobaczymy na wyświetlaczu.

Niestety zazwyczaj jest tak, że te najważniejsze dane musimy gromadzić sami. Musimy zbierać poszczególne elementy układanki, a następnie gromadzić w taki sposób, aby możliwa była ich późniejsza analiza.

Co nam daje gromadzenie danych?

Inspiracją do napisania tego wpisu były Wasze komentarze pod moim artykułem na temat moich kosztów utrzymania samochodu. Przez ponad dwa lata gromadziłem dane dotyczące wydatków związanych z posiadaniem auta. Pilnowałem każdego paragonu, każdego tankowania i liczby przejechanych na jednym baku kilometrów. Rezultat?

Wiem, ile kosztuje samochód. Mogę dokładnie określić przeciętne miesięczne nakłady, które w związku z nim ponoszę. Co więcej, dzięki temu, że jestem blogerem, mogłem podzielić się tymi informacjami z Wami, co jak widać było bardzo potrzebne. Jaki jest praktyczny efekt takiego działania? Być może część z Was odłoży decyzję o kupnie auta o rok. W rezultacie zamiast wydawać 500 zł miesięcznie, wyda tylko 100 zł na podróże komunikacją miejską. W skali roku przekłada się to na prawie 5 tys. zł oszczędności. Dla niektórych są to dwie dodatkowe pensje. To tylko przykład zastosowania wniosków płynących z analizy zgromadzonych danych.

Innym przykładem są wyjazdy. Na sylwestra wyjechałem w tym roku na tydzień do Wrocławia. Wyjazd planowany od dawna, rezerwowany też jeszcze we wrześniu. Dzięki temu, że odpowiednio kategoryzuję wszystkie moje wydatki, wiem dokładnie, ile ten wyjazd mnie kosztował. Mogę dzięki temu, z mniejszym lub większym marginesem błędu, przyjmować założenia co do przyszłych podobnych wyjazdów. Dzięki temu wiem, ile by mnie kosztował na tydzień Kraków czy Poznań i mogę przygotować dużo wcześniej odpowiednią rezerwę na ten cel.

Kolejna kwestia to dzieci, na których przecież nie chcemy oszczędzać. W tym zakresie nie mam jeszcze swoich zestawień, ale nic nie stoi na przeszkodzie, żeby oprzeć się na doświadczeniach i pracy innych blogerów, w tym wypadku Marcina Iwucia. Chwila uwagi i już wiemy, że trzeba być gotowym na wydatek rzędu 1500 zł miesięcznie. Oczywiście może to być niekiedy więcej, a niekiedy mniej, ale już rząd wielkości mniej więcej znamy. I teraz postawmy się w sytuacji młodego małżeństwa, które w ciągu najbliższych kilkunastu miesięcy zamierza wziąć kredyt hipoteczny oraz postarać się o własne potomstwo. Taka wiedza może być bezcenna. Niekiedy może uratować nas przed katastrofą w postaci utraty mieszkania w związku z niespłacanym kredytem. A z takich długów często już się nie wychodzi na prostą.

Dlatego widzimy, jak ważne może być gromadzenie danych. Ich analiza pozwana nam na wyciąganie wniosków, dzięki czemu jesteśmy w stanie podejmować bardziej świadome, lepsze decyzje. A w przypadku poważniejszych decyzji, różnice w kosztach mogą być w skali wielu lat bardzo znaczące.

Gromadzenie danych na rynku finansowym

I teraz przełóżmy to wszystko, o czym powyżej pisałem na realia inwestowania na giełdzie. Niedawno odtworzyłem moje transakcje wskazując dni, kiedy ich dokonałem. Oprócz tego, co pokazałem, znam dokładne zyski i straty, zapłacone prowizje, greckie współczynniki i inne parametry moich posunięć. Jestem w stanie je zagregować i następnie opracować w taki sposób, żeby wyciągnąć z nich wnioski. Chociażby w zakresie ryzyka, jakie mogę na siebie wziąć.

Wielu inwestorów niestety nie prowadzi tego typu rejestrów i nie gromadzi danych. A wystarczy chociażby prosta tabelka w excelu, którą można stworzyć w ciągu kwadransa. Systematyczne wypełnianie jej danymi może bywa monotonne i żmudne, ale po pewnym czasie, kiedy zgromadzimy już niezbędną ilość danych, jesteśmy w stanie je dalej przetwarzać.

Potraficie powiedzieć, ile Waszych transakcji w 2014 roku dało zysk, a ile stratę? Ile wynosiła średnia strata, zarówno kwotowo, jak i w kontekście całego portfela? Czy straty nie przekraczały zakładanych poziomów? Być może deklarujecie, że stop lossa ustawiacie na poziomie 8%, a tymczasem dane transakcyjne pokazują wiele strat sięgających 10-12%? Co wtedy? Trzeba wyciągnąć wnioski i podjąć działania korygujące. Być może lepsze pilnowanie punktów wychodzenia z rynku pozwoli znacząco zwiększyć osiągniętą stopę zwrotu? Nie wie tego ten, kto nie gromadzi danych.

Podsumowanie

Kiedyś też wydawało mi się to nudne. Sądziłem, że klepanie paragonów do komputera nie ma sensu. Ale po pewnym czasie znalazłem odpowiednie narzędzie i dostrzegłem siłę i korzyści w tym, że za pomocą kilku kliknięć wiem, ile wydaję na różne rzeczy. A taka wiedza to chociażby pole do dokonywania świadomych oszczędności. Jedno kliknięcie i wiem, że w ciągu ostatnich 6 miesięcy wydałem na słodycze 339,40 zł. Wnioski? Rezygnacja ze słodyczy do nie tylko lepsza kondycja fizyczna, ale i konkretna oszczędność w portfelu.

Z tymi przemyśleniami Was zostawiam. Zastanówcie się, czy nie warto jest poświęcić kilku minut dziennie na gromadzenie danych (serio, więcej to nie zajmuje), żeby móc uzyskać wiedzę pozwalającą na zaoszczędzenie wielu tysięcy złotych w przyszłości. Ja sądzę, że warto. A jako inwestor uważam, że prowadzenie takich statystyk jest bardzo wskazane.