Trzeci filar emerytalny składa się z trzech elementów: IKE, IKZE i PPE. Te ostatnie to pracownicze programy emerytalne, czyli rozwiązania zarezerwowane dla tych osób, których pracodawca takie udogodnienie wprowadził i popiera. W dzisiejszym tekście zajmę się się IKE, czyli Indywidualnym Kontem Emerytalnym.
Tym razem nie będę pisał o trzecim filarze, jako takim, gdyż zagadnienia te poruszałem już w kilku tekstach, m.in.tym i tym. Mówiąc w skrócie: nie wydaje mi się, żeby w przewidywalnej przyszłości pozycja kont emerytalnych była zagrożona, a nawet jeśli kiedyś ochrona podatkowa zostanie zdjęta (co wydaje się mało prawdopodobne), to do tego czasu i tak opłaca się korzystać z tego rozwiązania.
Pytanie o kierunek trendu jest jednym z najważniejszych, jakie powinien sobie zadać inwestor zamierzając dokonywać transakcji na rynkach finansowych. Nie bez powodu ciągle powtarza się powiedzenia o trendzie jako przyjacielu inwestora.
Sam zawsze patrzę na kierunek trendu, przed podjęciem decyzji o inwestowaniu. Nie mówię, że sprawdzam to każdego dnia, ale inwestując mam z tyłu głowy tendencję, która panuje na szerokim rynku. Dopiero jeśli szeroki rynek daje uzasadnienie dla zajmowania długich pozycji, szukam okazji inwestycyjnych na poszczególnych spółkach.
Niekiedy trzeba zweryfikować swoje spojrzenie na rynek. Zdarza się bowiem tak, że trend zmienia kierunek ze wzrostowego na spadkowy (lub odwrotnie), co stanowi istotny sygnał dla inwestorów. Ostatnie wydarzenia na warszawskich indeksach każą dokładniej przyjrzeć się kondycji panującego trendu. Pojawiają się pytania o możliwą bessę, a nawet twierdzenia, że zagościła już ona na parkiecie.
Patrząc po samym indeksie Wig20 (10% zniżki na PowerTradera dla czytelników bloga), można dojść do wniosku, że faktycznie na rynku dzieje się źle, ponieważ znajdujemy się najniżej od 2009 roku, kiedy to wychodziliśmy z największej w ostatnich latach bessy. Wykres indeksu za ostatni rok pokazuje ten fakt jeszcze dobitniej:
Od maja rynek spada i na chwilę obecną wydaje się, że ciągle nie osiągnął on swojego dna.
Oceniając więc sytuację po stanie indeksu Wig20 można powiedzieć, że faktycznie nie dzieje się dobrze. Ale spółki duże mocno ucierpiały w tym roku i nie ma co się dziwić, że prezentują się bardzo mizernie. Mam tu na myśli głównie zapowiedzi opodatkowania banków, jak również plany zaangażowania spółek energetycznych w ratowanie sektora wydobywczego.
Jak więc widzicie, sygnały płynące z rynku są niejednoznaczne. Tym bardziej, że prowadzony przeze mnie Portfel SCT, według stanu na miniony piątek, jest w tym roku 15,17% na plusie .
Powyższe zestawienie pokazuje, że nawet jeśli szeroki rynek lub poszczególne jego segmenty nie pokazują się z dobrej strony, ciągle są obszary rynku, w których można zarabiać. 9% zysku na małych spółkach to całkiem niezły wynik, z którego, jak pokazuje mój przykład, można wyciągnąć jeszcze więcej. Dlatego jednoznaczne przesądzanie o hossie lub bessie może być nie do końca dobrym rozwiązaniem.
Dla oceny fazy, w jakiej znajduje się szeroki rynek, należy analizie poddać indeks WIG:
Jak widzimy, poziom 50 000 punktów, zaznaczony czerwoną linią, został w ostatnim czasie trzykrotnie i to dość zdecydowanie przełamany. Biorąc pod uwagę fakt, że znajdująca się powyżej niego konsolidacja wyznaczyła najwyższe poziomy tej hossy, można przyjąć, że mamy do czynienia z przełamaniem formacji odwrócenia, a co za tym idzie, zakończeniem obecnej hossy.
Moim zdaniem, mimo wystąpienia technicznych przesłanek do ogłoszenia końca hossy, jeszcze bym jej nie skreślał. Spółki małe i średnie ciągle znajdują się w dobrej kondycji i można znaleźć między nimi wiele przykładów dobrych trendów wzrostowych, które nie są zagrożone.
Podobne wrażenie można odnieść patrząc na indeksy zagraniczne. DAX zarobił od początku roku ponad 13%, CAC40 ponad 14%, a SP500 znów zbliża się do swoich historycznych maksimów. To nie jest środowisko, w którym łatwo przychodziłoby ogłoszenie bessy.
Dlatego na razie utrzymuję swoje podejście, które jest raczej neutralne. Widzę, co się dzieje na rynkach, a jednocześnie ciągle znajduję spółki posiadające przyzwoite wykresy i rosnące nieprzerwanie od kilku niekiedy lat. To skłania mnie do utrzymywania wysokiego zaangażowania na rynku akcji, przy jednoczesnym obserwowaniu sytuacji i kontroli ryzyka. Jak zwykle czas pokaże, co z tego wyniknie.
Zachęcam Was do zapisania się na newsletter blogowy, za pośrednictwem którego dzielę się z Wami moimi tekstami, ale który będzie również służył do przekazywaniu treści niedostępnych na blogu. Z pewnością nie pożałujecie zapisu.
Inwestowanie w fundusze posiada swoją specyfikę. Z jednej strony ma zagorzałych przeciwników, a z drugiej strony miliony zwolenników na całym świecie. Podobnie jak każde zagadnienie, ten rodzaj inwestycji należy dobrze zrozumieć, zanim podejmie się decyzję o zaangażowaniu swojego kapitału. Inwestowanie bez odpowiedniej wiedzy i przemyślanego planu działania bywa niebezpieczne i skutkuje zazwyczaj utratą kapitału, co jest zjawiskiem niepożądanym, zwłaszcza jeśli mówimy o środkach oszczędzanych na emeryturę.
Wpis, który czytacie jest czwartym z cyklu Inwestycja w emeryturę. Zanim weźmiecie się za czytanie, zachęcam żebyście zapoznali się z poprzednimi częściami, gdyż w ten sposób uzyskacie pełniejszy obraz i być może, zatroszczycie się o wykorzystanie końcówki roku na podjęcie działań zabezpieczających Waszą finansową przyszłość. Do tej pory opublikowałem:
Partnerem cyklu jest Skarbiec TFI, oferujący Program Emerytalny, łączący ochronę podatkową w postaci kont IKE i IKZE z możliwością inwestowania w fundusze emerytalne. W ramach cyklu omawiam różne aspekty emerytalnych inwestycji, prezentując je na przykładzie konta założonego dla mojej narzeczonej.
